„Dziady”

Klasa VII w wigilię Święta Zmarłych oddała się lekturze „Dziadów cz.II” A. Mickiewicza.

Lektura, to szczególnie nielubiane słowo w szkole – wiedzą o tym doskonale uczniowie. Szukając, więc sposobu na dobre spotkanie z lekturą, klasa VII na lekcji języka polskiego przygotowała klasowe czytanie Dziadów, cz. II. Odbyło się ono w scenerii zaciemnionej klasy, przy wielu zapalonych świecach. Nie nadawało to, co prawda, atmosfery cmentarnej kaplicy, jak to jest w utworze Mickiewicza, jednak tworzyło aurę tajemniczości i zaciekawienia, a zawołanie chóru „Ciemno wszędzie, głucho wszędzie, / Co to będzie, co to będzie?” brzmiało w wykonaniu klasy niezwykle podniośle i groźnie. Żywi ludzie, którzy według ludowego zwyczaju, chcą pomóc zmarłym i  ulżyć w cierpieniu duszy i, co tu bardzo istotne, czerpią naukę życiową. I właśnie chodziło oto, by taką naukę „wyczytali” uczniowie.

Utwór Mickiewicza ma wyraźne przesłanie moralne  – wskazuje na konieczność liczenia się z konsekwencjami popełnianych czynów. Surowa moralność ludowa, wnioskują uczniowie, zmusza do uczciwego życia z innymi i dla innych.